Goedemorgen, cruciaal van deze foto is; zonsopgang of ondergang. Bij zonsopgang zijn er wel plekjes te bedenken waar het zou kunnen zijn. Bij zonsondergang ligt de lat wat hoger.
CEER dat zal de hint wel zijn. Het doet mij (plezierig) terugdenken aan de Bovenstreek. Zal ongetwijfeld fout zijn maar de foto en herinnering verlichten mijn ochtend ;)
Wens de winnaar veel plezier met de bal en de eer: Allen wens ik een prachtdag!
Chris N, dank voor de tip, is inmiddels gecorrigeerd. Het was dus geen hint JP. Ik ga een ommetje doen met Boris, hoop dat ik terug ben voor 11:00 uur.
Ha ha, laat ik nou altijd gedacht hebben dat Appie zo'n uitgeslapen type is... van 01012012 naar 06012012...
Maar ach, als het kind maar een naam heeft.
Goedemorgen allemaal.
Ik ben zeker geen uitgeslapen type en zie dus niet waar de foto is genomen. Het lijkt me echter een "SiKoKiek" dus ik gok op de Buitenweg bij Noordbroek. Wat is er te zien? Eén of meer reetjes.
Laat ik nu denken het witte vlak water was. Mijn oude vriend de Jood zei altijd: ook al wordt men zo oud als een koe, je leert iedere dag iets toe! Nu worden koeien niet meer zo oud, of dat ermee te maken heeft is de vraag.
Appie, je zult toch iets anders moeten verzinnen, want zo haal je de 10 jaar niet....;-) Overigens zijn de gele vlakken tegenwoordig wel erg ruim bemeten...
Op zwart ijs. Het was nog geen vier uur in de middag. En toch al aardedonker. Ik zal niet harder dan een kilometer of tachtig gereden hebben. Links en rechts vlogen naaldbomen in een duistere wazige streep voorbij. In een bocht die nauwelijks de naam bocht mocht dragen voelde ik de auto ineens lichter worden. Ik begon lichtjes te schuiven. Niet veel. Toen kreeg ik weer grip. Het hart in de keel. Ter plaatse hebben ze daar een woord voor. Zwart ijs. Een fenomeen dat je krijgt als sneeuw op de weg door onverwacht warm weer begint te dooien. Plotseling krijg je te maken met plakken spekglad ijs op plekken waar het daar nog koud genoeg voor is. Winterbanden of niet. Je gaat. Mijn minimale glijpartij was eigenlijk een gebeurtenis van niets. Ergens tweeduizend kilometer noordelijker dan ik doorgaans gewend ben te gaan. De plaatselijke bevolking haalt er de schouders over op. Monteert spikes onder de banden en gaat verder met leven. 'Ach, het glijdt altijd wel een beetje. Daar wen je aan'. Ik moest ineens denken aan Nederland. Aan hoe we bij ons op een dergelijk fenomeen zouden hebben gereageerd. Aan het land waar serieuze plannen worden gemaakt om in de winter fietspaden te verwarmen omdat we anders te vaak onderuitgaan. Waar we op diezelfde paden massaal verkeerspaaltjes verwijderen om eenzijdige botsingen te voorkomen. Het land waar we bij een beetje wind of sneeuw een alarmcode in het leven roepen. Zelfs met uitgestreken gezichten op gedragen toon adviseren om toch vooral thuis te blijven als er geen noodzaak is om buiten te zijn. Waar we massaal naar de overheid wijzen als het niet goed gaat met ons. Dezelfde overheid die overigens op een afstand dient te blijven als we de wind wel in de rug hebben. Levensgevaarlijk zwart ijs op de weg. In Nederland zouden we ongetwijfeld de overheid aansprakelijk hebben gesteld. Na eerst een stille tocht te hebben georganiseerd voor de slachtoffers van de natuur. Geert Mak stipte het zijdelings even aan in zijn 'Hoe God verdween uit Jorwerd'. We raken langzaam maar zeker onze zelfredzaamheid kwijt, omdat we het onvermijdelijke risico van het leven met alle macht proberen uit te bannen.
De dood zijn we zo lang mogelijk te snel af door ons lijf met onze onbetaalbare maar fantastische medische zorg tot in het oneindige in redelijke staat te houden. Ook al heeft de geest het al lang opgegeven. Het risico op de armoedeval verzekeren we weg. Dit is het land waar een agent een verdachte neerschiet en vervolgens een schadevergoeding vraagt omdat het schot nog dagelijks zijn psyche sloopt. Waar leden van de Mobiele Eenheid geld willen zien van relschoppers omdat ze tijdens rellen – hoe onverwacht – stuiten op geweld.
Hier rijden we op fietsen met elektrische ondersteuning omdat we dan nooit wind tegen hebben. We organiseren cursussen voor ouderen omdat die nieuwe elektrische fietsen wel een stukje harder gaan. En dat zijn we natuurlijk niet gewend. Dat risico moeten we uitsluiten. Zo plat als we zijn kopen we voor ons dagelijks woon-werkverkeer de straatversie van een terreinauto. Misschien dat het goed bekeken helemaal niet zo gek is dat we in dit land zo heftig reageren als het ergens ook maar een klein beetje fout gaat. Een walvis in nood. Een stijging van de ziektekostenpremie. Iets meer sneeuw dan we gewend zijn. Paniek komt als je steeds maar weer verwacht dat alles altijd gaat zoals je het zelf had bedacht. Pech is inmiddels geen onderdeel meer van ons bestaan. We accepteren geen tegenslag meer in ons leven. Zoeken te pas en te onpas naar een persoon of instantie die verantwoordelijk is of in ieder geval kan worden gehouden voor ons leed. We denken recht te hebben op rechtvaardigheid. Vragen van rechters om het onmogelijke waar te maken door iets recht te maken wat intrinsiek krom is. Verlangen van politici absolute veiligheid. In ons eigen huis. Op straat. In de kroeg. Zelfs in het buitenland. En beginnen als een dreinend kind te zeuren als onze illusie van absolute veiligheid onvermijdelijk weer wordt doorbroken. Het is als het fascinerende einde van het boek 'The Day of the Triffids' van John Wyndham. De schrijver laat de mensheid vrijwel geheel uitsterven door een combinatie van een verblindende komeet en wandelende vleesetende planten. Een select groepje 'gelukkige' individuen weet alle ontberingen te doorstaan. Zij komen op een verlaten boerderij bij elkaar. Om helemaal opnieuw te beginnen. Zonder computers. Zonder machines. Met niet meer dan een eenvoudige boerderij en wat land.
Mocht dit boek ooit uitgerekend in Nederland werkelijkheid worden.
Nanno, waren klanten genoeg, maar weinig die een poging deden. En iets anders verzinnen? Da's niet zo makkelijk, maar sta open voor tips. Het is ook zeker geen streven om de tien jaar vol te maken, maar tot de komende verkiezingen zou wel leuk zijn. Altijd aardig om een ietsie pietsie invloed te hebben toch? Of niet Nanno? ;)
Ik kreeg een email van Roskam met de boven staande film:
Schitterende winterfilm uit 1942 En van winterbanden hadden ze nog nooit gehoord............
1 het is 1942 2 het is oorlog 3 het vriest 20 graden 4 er ligt een halve meter sneeuw 5 de treinen rijden 6 het openbaar vervoer rijdt 7 de winkels worden bevoorraad 8 de straten worden schoongemaakt 9 iedereen is op straat om te helpen
NU ruim 60 jaar later 1 het is 2013 2 het is vrede 3 het vriest 5 graden 4 er ligt 20 cm sneeuw 5 er rijden geen treinen 6 er is geen openbaar vervoer 7 de winkels hebben te weinig voorraad 8 er is geen straat of weg schoongemaakt 9 er is een oproep om thuis te blijven hoe is het over 60 jaar?
Ceer, je hebt alles opgenoemd wat er mis is, maar nu de metamorfose! Kunnen wij het tij nog keren? Een volk die zijn geestelijke bagage heeft gegooid zal in geestelijke armoede leven. Dat hebt jij vandaag goed verwoord. Het volk is op zoek naar vastigheden, naar vertrouwen en warmte Helaas is hun toekomst en vertrouwen op het Gouden Kalf gericht. Hadden ze meer historische besef gehad, dan was er reden om terug te keren naar de goede weg. En juist daar vindt je geen zwarte ijs. Ik wens je een goede zondag toe!
Het tij is altijd te keren Wim, zoals ik het zeg: Waar een wil is is een weg. Alleen er zijn zo verschrikkelijk veel wegen naar Rome......Pak nu de juiste weg om te gaan.
Nou Ceer, mooie woorden, maar wel erg negatief over de mensen van nu. Ik ben niet zo somber, elke tijd heeft zijn charme. Nu wordt alles dat slecht is, mede door de media en internet, sneller bekend en uitvergroot. Dat kan de indruk wekken dat alles nu slechter is.
Er is in al die tijd ook wel het een en ander bereikt hoor! :-)
Goedemorgen, cruciaal van deze foto is; zonsopgang of ondergang. Bij zonsopgang zijn er wel plekjes te bedenken waar het zou kunnen zijn.
BeantwoordenVerwijderenBij zonsondergang ligt de lat wat hoger.
Ik blijf hangen in Muntendam, vanuit het natuurpark 'de Venen kijk je oostelijk naar de wat oudere wijk. Naam is mij onbekend.
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen, Appie boven aan staat een getal van 01012012?
BeantwoordenVerwijderenMogguh lui.
BeantwoordenVerwijderenCEER dat zal de hint wel zijn. Het doet mij (plezierig) terugdenken aan de Bovenstreek. Zal ongetwijfeld fout zijn maar de foto en herinnering verlichten mijn ochtend ;)
Wens de winnaar veel plezier met de bal en de eer: Allen wens ik een prachtdag!
JP
Chris N, dank voor de tip, is inmiddels gecorrigeerd. Het was dus geen hint JP. Ik ga een ommetje doen met Boris, hoop dat ik terug ben voor 11:00 uur.
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen, de foto brengt bij mij geen herkenning van welke plaats dan ook.
BeantwoordenVerwijderenGoedemorgen,
BeantwoordenVerwijderenIs 06012012 wel goed?
Ha ha, laat ik nou altijd gedacht hebben dat Appie zo'n uitgeslapen type is... van 01012012 naar 06012012...
BeantwoordenVerwijderenMaar ach, als het kind maar een naam heeft.
Goedemorgen allemaal.
Ik ben zeker geen uitgeslapen type en zie dus niet waar de foto is genomen. Het lijkt me echter een "SiKoKiek" dus ik gok op de Buitenweg bij Noordbroek.
Wat is er te zien? Eén of meer reetjes.
Ik moet weg. Doei.
BeantwoordenVerwijderenJan, ja ja, ook mij is niets menselijks vreemd. :(
BeantwoordenVerwijderenHet is geen SiKokiek, maar de fotograaf woont wel in die hoek van Menterwolde.
Nog een half uur, dan sluit de quiz. Niemand die een poging doet?
BeantwoordenVerwijderenDit wordt hem niet Appie. Buiten onze gemeente zijn er plaatsjes genoeg waar deze foto gemaakt kan zijn, behalve dat is niet relevant voor deze quiz.
BeantwoordenVerwijderenAchter het gele vlak zit de Petrus Kerk van Zuidbroek. De foto is genomen vanaf de Drostenlaan.
BeantwoordenVerwijderenLaat ik nu denken het witte vlak water was.
BeantwoordenVerwijderenMijn oude vriend de Jood zei altijd: ook al wordt men zo oud als een koe, je leert iedere dag iets toe!
Nu worden koeien niet meer zo oud, of dat ermee te maken heeft is de vraag.
Appie, je zult toch iets anders moeten verzinnen, want zo haal je de 10 jaar niet....;-)
BeantwoordenVerwijderenOverigens zijn de gele vlakken tegenwoordig wel erg ruim bemeten...
Op zwart ijs.
BeantwoordenVerwijderenHet was nog geen vier uur in de middag. En toch al aardedonker.
Ik zal niet harder dan een kilometer of tachtig gereden hebben. Links en rechts vlogen naaldbomen in een duistere wazige streep voorbij.
In een bocht die nauwelijks de naam bocht mocht dragen voelde ik de auto ineens lichter worden. Ik begon lichtjes te schuiven. Niet veel. Toen kreeg ik weer grip. Het hart in de keel.
Ter plaatse hebben ze daar een woord voor. Zwart ijs. Een fenomeen dat je krijgt als sneeuw op de weg door onverwacht warm weer begint te dooien. Plotseling krijg je te maken met plakken spekglad ijs op plekken waar het daar nog koud genoeg voor is. Winterbanden of niet. Je gaat.
Mijn minimale glijpartij was eigenlijk een gebeurtenis van niets. Ergens tweeduizend kilometer noordelijker dan ik doorgaans gewend ben te gaan. De plaatselijke bevolking haalt er de schouders over op. Monteert spikes onder de banden en gaat verder met leven.
'Ach, het glijdt altijd wel een beetje. Daar wen je aan'.
Ik moest ineens denken aan Nederland. Aan hoe we bij ons op een dergelijk fenomeen zouden hebben gereageerd.
Aan het land waar serieuze plannen worden gemaakt om in de winter fietspaden te verwarmen omdat we anders te vaak onderuitgaan. Waar we op diezelfde paden massaal verkeerspaaltjes verwijderen om eenzijdige botsingen te voorkomen.
Het land waar we bij een beetje wind of sneeuw een alarmcode in het leven roepen. Zelfs met uitgestreken gezichten op gedragen toon adviseren om toch vooral thuis te blijven als er geen noodzaak is om buiten te zijn.
Waar we massaal naar de overheid wijzen als het niet goed gaat met ons. Dezelfde overheid die overigens op een afstand dient te blijven als we de wind wel in de rug hebben.
Levensgevaarlijk zwart ijs op de weg. In Nederland zouden we ongetwijfeld de overheid aansprakelijk hebben gesteld. Na eerst een stille tocht te hebben georganiseerd voor de slachtoffers van de natuur.
Geert Mak stipte het zijdelings even aan in zijn 'Hoe God verdween uit Jorwerd'. We raken langzaam maar zeker onze zelfredzaamheid kwijt, omdat we het onvermijdelijke risico van het leven met alle macht proberen uit te bannen.
De dood zijn we zo lang mogelijk te snel af door ons lijf met onze onbetaalbare maar fantastische medische zorg tot in het oneindige in redelijke staat te houden. Ook al heeft de geest het al lang opgegeven.
Het risico op de armoedeval verzekeren we weg.
Dit is het land waar een agent een verdachte neerschiet en vervolgens een schadevergoeding vraagt omdat het schot nog dagelijks zijn psyche sloopt. Waar leden van de Mobiele Eenheid geld willen zien van relschoppers omdat ze tijdens rellen – hoe onverwacht – stuiten op geweld.
Hier rijden we op fietsen met elektrische ondersteuning omdat we dan nooit wind tegen hebben. We organiseren cursussen voor ouderen omdat die nieuwe elektrische fietsen wel een stukje harder gaan. En dat zijn we natuurlijk niet gewend. Dat risico moeten we uitsluiten.
BeantwoordenVerwijderenZo plat als we zijn kopen we voor ons dagelijks woon-werkverkeer de straatversie van een terreinauto.
Misschien dat het goed bekeken helemaal niet zo gek is dat we in dit land zo heftig reageren als het ergens ook maar een klein beetje fout gaat. Een walvis in nood. Een stijging van de ziektekostenpremie. Iets meer sneeuw dan we gewend zijn.
Paniek komt als je steeds maar weer verwacht dat alles altijd gaat zoals je het zelf had bedacht.
Pech is inmiddels geen onderdeel meer van ons bestaan. We accepteren geen tegenslag meer in ons leven. Zoeken te pas en te onpas naar een persoon of instantie die verantwoordelijk is of in ieder geval kan worden gehouden voor ons leed.
We denken recht te hebben op rechtvaardigheid. Vragen van rechters om het onmogelijke waar te maken door iets recht te maken wat intrinsiek krom is. Verlangen van politici absolute veiligheid. In ons eigen huis. Op straat. In de kroeg. Zelfs in het buitenland.
En beginnen als een dreinend kind te zeuren als onze illusie van absolute veiligheid onvermijdelijk weer wordt doorbroken.
Het is als het fascinerende einde van het boek 'The Day of the Triffids' van John Wyndham. De schrijver laat de mensheid vrijwel geheel uitsterven door een combinatie van een verblindende komeet en wandelende vleesetende planten. Een select groepje 'gelukkige' individuen weet alle ontberingen te doorstaan.
Zij komen op een verlaten boerderij bij elkaar. Om helemaal opnieuw te beginnen. Zonder computers. Zonder machines. Met niet meer dan een eenvoudige boerderij en wat land.
Mocht dit boek ooit uitgerekend in Nederland werkelijkheid worden.
We zijn ten dode opgeschreven.
Verslaggever
Chris Klomp was deze verslaggever.
VerwijderenGoedemorgen
BeantwoordenVerwijderenFoto had ik toch niet geraden, temeer omdat het in Zuidbroek is. App nog van Harte met je 7 jaar .
Nanno, waren klanten genoeg, maar weinig die een poging deden. En iets anders verzinnen? Da's niet zo makkelijk, maar sta open voor tips. Het is ook zeker geen streven om de tien jaar vol te maken, maar tot de komende verkiezingen zou wel leuk zijn. Altijd aardig om een ietsie pietsie invloed te hebben toch? Of niet Nanno? ;)
BeantwoordenVerwijderenZoginghetvroeger
BeantwoordenVerwijderenIk kreeg een email van Roskam met de boven staande film:
BeantwoordenVerwijderenSchitterende winterfilm uit 1942
En van winterbanden hadden ze nog nooit gehoord............
1 het is 1942
2 het is oorlog
3 het vriest 20 graden
4 er ligt een halve meter sneeuw
5 de treinen rijden
6 het openbaar vervoer rijdt
7 de winkels worden bevoorraad
8 de straten worden schoongemaakt
9 iedereen is op straat om te helpen
NU ruim 60 jaar later
1 het is 2013
2 het is vrede
3 het vriest 5 graden
4 er ligt 20 cm sneeuw
5 er rijden geen treinen
6 er is geen openbaar vervoer
7 de winkels hebben te weinig voorraad
8 er is geen straat of weg schoongemaakt
9 er is een oproep om thuis te blijven
hoe is het over 60 jaar?
Ceer, je hebt alles opgenoemd wat er mis is, maar nu de metamorfose! Kunnen wij het tij nog keren?
BeantwoordenVerwijderenEen volk die zijn geestelijke bagage heeft gegooid zal in geestelijke armoede leven. Dat hebt jij vandaag goed verwoord. Het volk is op zoek naar vastigheden, naar vertrouwen en warmte
Helaas is hun toekomst en vertrouwen op het Gouden Kalf gericht. Hadden ze meer historische besef gehad, dan was er reden om terug te keren naar de goede weg. En juist daar vindt je geen zwarte ijs.
Ik wens je een goede zondag toe!
Het tij is altijd te keren Wim, zoals ik het zeg: Waar een wil is is een weg.
VerwijderenAlleen er zijn zo verschrikkelijk veel wegen naar Rome......Pak nu de juiste weg om te gaan.
-Nanno- Bak je nog wel eens roggebrood?
BeantwoordenVerwijderenWekelijks.
Verwijderen-Nanno- Je mag mij bellen als je wat over hebt maar ook hier melden. Dan zie ik het ook wel.
Verwijderengoedenmiddag...
BeantwoordenVerwijderenwillem (neem ik aan?) wat een mooie foto!
is het een recente foto?, want vd week keek ik naar buiten en de lucht zag idd roze/paars....
niks herkenbaars, maar goed, daarvoor moet ik ook vroeger opstaan ;-)
nu nog even wat vegen in de tuin....
-Bloem- Ik weet niet of Appie daar een bal voor geeft maar je hebt het goed. De foto is door mij gemaakt en dat was in december toen er sneeuw lag.
VerwijderenMooie foto Willem.
BeantwoordenVerwijderenWelterusten allemaal.
Nou Ceer, mooie woorden, maar wel erg negatief over de mensen van nu. Ik ben niet zo somber, elke tijd heeft zijn charme. Nu wordt alles dat slecht is, mede door de media en internet, sneller bekend en uitvergroot. Dat kan de indruk wekken dat alles nu slechter is.
BeantwoordenVerwijderenEr is in al die tijd ook wel het een en ander bereikt hoor! :-)