23042013

Een vaste klant stuurde onderstaande, geïnspireerd door het gedonder over het Koningslied waarschijnlijk.

Waar er drieënvijftig stoeien met een tekst is het resultaat niet eens het gekst maar wel het waarom ze zich vermoeien voor iets dat lijkt bestemd te zijn voor koeien.

Laat duizend bloemen bloeien, laat ook het onkruid staan, laat geen mens zich meer bemoeien wat ons als staat, als volk doet voortbestaan.

Laat onze Koning koning wezen... als president van onze Republiek, z'n woord nog daad hoef je te vrezen... en zo toch, dan geef je 'm repliek.

Wil Willem lintjes knippen, geen probleem. Wil Lex de wetten onderschrijven, geef 'm dan een pen..., te leen.

Wil hij een huis in Mozambique of aan de Griekse Middellandse Zee moet hij het zelf maar betalen, wij als volk betalen daar niet meer aan mee.

En toch zo'n koningshuis..., het heeft wel wat.... een hoop vergane glorie... en stof voor eindeloos debat. Iets wat ons weet te binden... als los zand met water en cement. Iets om je over op te winden..., wat mot je met zo'n huis, zo'n vent.

Is het koningschap dan nog enkel en alleen traditie, alleen geschikt voor vorsten zonder enige ambitie, niet voor de prins van... jouw..., maar die van... zonder dromen, Gods gelijke hier op aarde, ontdaan van elke functie, elke waarde.

Hoe anders was dat twaalf eeuwen terug..., de eerste Willem, die met hoorn of korte neus*, die wist dat men zijn daden vreesde..., was Keizer Karels eerste keus. Hij zou het Franckrijk van de vrome Lodewijk beschermen, deed de Moren van, voor en om Orange kermen, nam als prins-hertog bezit... van deze voor-Romeinse stad, 3 eeuwen... is het alweer geleden... dat een Oranje daar een huis bezat. Bij Utrechts Vrede verloor Johan Willen Friso zelfs het recht op die vertrouwde naam, maar de voor'ge Vierde_Willem maakte dat onrecht ongedaan, sindsdien mogen Oranjes zich in naam weer als prinsen van Oranje voelen, maar de glorie van het echte prinsdom is al lang vergaan.

Gelukkig dus dat na de Patriotten en hun Bataafse Republiek, zich een Lodewijk liet kronen, zo het Konijn van 'Olland skiep. Nadat ook zijn broer bij Waterloo het zijne daar gevonden had... was het de_derde_Eerste_Willem die hier, als van de prins geen kwaad bewust..., de troon betrad. Betreden is misschien wel niet het goede woord, hij zwoor zijn trouw aan land en wet, en dat doet onze tweede_Vierde_Willem straks ten overstaan van Staten Generaal en... met hen... zijn hele kabinet.

Maar onze Vierde_Willem staat straks naast Berta-34 in de wei, wij huldigen hem in..., vieren daarna den 1sten Mei... het proletariaat als de Dag der Arbeid in bejaardenhuis of straat, de liberalen dansend rond de Vrijheidsboom, want het is de vrijheid die ons bind en niet een nog zo aardig koningskind.

*Wilhelm met den Hoorn werd in het Middeleeuws_Frans vertaald in 'Guilliaumme avec le Cournet"... 'Cournet' (Cornet) klink min of meer hetzelfde als 'Court Nez'... geen wonder dus dat deze Franse naam in het Middel-nederlands werd verbasterd tot 'me_den_Korten_Neus' temeer daar weer allerhande mythen en legende aan te koppelen waren hoe en bij welke heldendaad Willems neus dan wel zo kort geworden was.